دهکده ای زیبا به نام روپیت در بلغارستان

دهکده روپیت

دهکده روپیت بلغارستان منطقه‌ای حفاظت‌شده است که در فاصله 10 کیلومتری از پتریچ و دو کیلومتری از دهکده روپیت، در دامنه شرقی کوه‌های آتش‌فشانی کوژاه و سمت راست رودخانه استروما واقع شده است. سنگ‌های آتش‌فشانی تپه کوژاه را تشکیل داده‌اند و نام آن برگرفته از شباهت آن به ردا است. در سال 1962 بخشی از کوژاه به‌عنوان یکی از میراث طبیعی بلغارستان معرفی شد.

یکی از اصلی‌ترین دلایل شهرت منطقه حفاظت‌شده روپیت، چشمه‌های آب گرم معدنی آن هستند، چشمه‌هایی با دمای 74 درجه سانتی‌گراد و ظرفیت تخلیه 35 لیتر بر ثانیه. شرایط جوی روپیت مدیترانه‌ای- انتقالی است، که علت اصلی رشد گیاهان سبز مدیترانه‌ای و زندگی گونه‌های جانوری گرمادوست در این منطقه همین امر است. بیش از 200 نوع پرنده در روپیت وجود دارند، من‌جمله پرنده‌های مدیترانه‌ای که کمتر در سایر نقاط بلغارستان به چشم می‌خورند. این منطقه یکی از دو مسیر اصلی مهاجرت پرندگان در خاک بلغارستان است. بنابراین اگر به روپیت سفر کردید منتظر دیدن پرنده‌های کمیابی مانند چکاوک‌های زیتون بزرگ و الاگزنه‌های با سرسفید و یا سیاه باشید.

رابطه‌ی دهکده روپیت و غیب‌گوی بزرگ بلغارستان، بابا وانگا، یکی دیگر از دلایل جذب گردشگران از گوشه و کنار دنیا به این منطقه است. بابا وانگا، با نام کامل وانژلیا پاندوا دیمیتروا از غیب‌گویان کمتر شناخته‌شده در فرهنگ غرب است که در اواخر عمر خود در خانه‌ای کوچک در روپیت زندگی کرد و در همین دهکده دیده از جهان فروبست. بابا وانگا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، فاجعه چرنوبیل، مرگ پرنسس دیانا و تاریخ مرگ استالین را به‌طور دقیق پیش‌بینی کرده بود.

کلیسای سنت پتکای بلغارستان، یکی دیگر از دیدنی های روپیت، در سال 1994 و با حمایت مالی بابا وانگا در دهکده روپیت ساخته شد. نقاشی‌های داخل کلیسا که توسط هنرمند معروف بلغار، اسوتلین راسف شکل گرفته بودند خیلی زود به یکی از جاذبه‌های روپیت تبدیل شد: نقاشی‌هایی واقع‌گرایانه‌ای که با اصول مسیحیان ارتودوکس همخوانی نداشت. حتی باوجوداینکه کلیسای سنت پتکا بر اساس اصول و قوانین کلیساهای ارتودوکس ساخته نشده است همه‌ساله میزبان هزاران گردشگر از نقاط مختلف دنیاست که برای ادای دین به بابا وانگا به آن پای می‌گذارند.

از دیگر جاذبه‌های روپیت بقایای شهر قدیمی است که پیدایش آن به قرن چهارم پیش از میلاد نسبت داده می‌شود. دامنه‌های جنوبی سنگ‌های آتش‌فشانی کوژاه میزبان شهر قدیمی بوده است.